„Nix för ungood“, seggt he, „wat ik ju vertell“, seggt he,
„bün man Schoster“, seggt he, „un Gesell“ seggt he
„Schoster ok“, seggt he „wull mal´n Vers tohopen;
is he siecht“, seggt he, „laat em lopen.“
Dor in Glückstadt, seggt he, op de Stehen
de dor Glück hett, brickt sik man ‚een‘ Been;
un in’t Tuchthuus hebbt se veel tohopen
aber se laat sejümmers wedder lopen.
.
In Hitzeo, seggt he, an de Stör,
sitt de Lud des Abends vor de Döör;
un den Stand‘, seggt he, op de Bänk
krieg di Eten, seggt he, und Gedränk.
Un in Wilster, seggt he, giff’t wat Goods,
un de Marsch lett en’n nich wedder loos
Wer in Borg, seggt he, wähnen kann
kiekt de Schweiz, seggt he, nicht mehr an.
Un in Tönning, seggt he, is een Haven
vun de Mannslüüd höört man em wull laven;
doch de Dampers kaamt dor op’n Strand
und de Ossen drievt wedder andat Land.
Un bi Sleswig keem ik ok vörbi,
liggt dor lingelangs an de Slie,
is een ganz verdammt leeges Nest,
un de Dom, seggt he, is dat Best.
Kappeln, seggt he, is een Flecken
to een Stadt deit dat nich recken;
un de Heringshandel is dor stark
un wer will un een Heringshöker op de Kark.
Un in Flensborg, seggt he, hebbt se Geld,
liggt an de Ostsee, seggt he, nich an’t Belt;
und de Lüüd sünd dor swienpolitsch
welk sünd dän’sch, seggt he, welk sünd düütsch
Rendsborg, seggt he, liggt an de Eider
weer een Festung, seggt he, aber leider
wo de Wall weer, is nu een Graben
un dat Ünnerste dat liggt nah baben.
Un deen Universität, seggt he, hett Kiel,
de Pedell, seggt he, de hett Biel;
un de Rektor, seggt he, wesselt af
mal weer’t Falk, seggt he, mal weer’t Pfaff.
Ellerbek, seggt he, liggt an de Eller,
’n Dutzend Klümp putzt se weg vun’t Teller,
un drinken doot se ok nah Wunsch,
Beer mit Sirup, seggt he, nennt se Punsch.
Un vun Kiel kannst du gähn nah Preets
wenn du ankümmst aber, seggt her, sweetst
Öle Fräuleins wähnt dor in dat Kloster
jede drütte Mann, seggt he, is een Schoster.
Un een Slott, seggt he, is in Plön,
un de Dag geiht dorhen mit’t Klön’n;
mit de Seen, seggt he, is’t een Pracht
aber Aal, seggt he, giiff’t dor jeden Dag.
in Lütjenborg, seggt he, maakt se Kööm
to Bett gaht se dor Klock säb’n
´n Klock fief, seggt he, staht se wedder op
un dat Raathuus fallt een’n op’n Kopp.
Hilgenhaven, seggt he, is ok nich ganz lütt
An de Rathausdöör, dor hang een Butt;
Un se handelt, seggt he, dor mit Macht
hefft zwee Boot, seggt he, un een Jacht.
Un in Niestadt hebbt’s n Torn torecht buut;
in de Fern, seggt he, süht he nich siecht ut;
de Börgermeister aber maakt een Witz
sett ‚een Halfmaand‘, seggt he, op de Spitz.
Un in Sebarg, seggt he, is een Seminar
un de Kalk warrt dor nümmer rar
und de Schoolmeisters, de sünd klook
säsonniert di, seggt he, äs een Book.
In Oldesloe, seggt he, maakt se Solt,
löppt dat Water nüdlich dörch dat Holt;
seggt he, kann dor baden,
doch jeden seggt he, is dat nich to raden.
’n schöne Laag, seggt he, hett Niemünster
all Neeslang kiekt dor mal een ut’t Finster
Un de meisten, seggt he, weevt dor Dook
un wer Geld hett, seggt he, is dor klook.
Un in Bramstedt, seggt he, op de Strafen
much ik mi wull eenst begraben laten
op de Steen seggt he, kannst du meih’n
un de Roland, seggt he, de is fein.
Barmstedt, seggt he, muß du weten,
hebbt se bi de Bahn ganz vergeten;
un een Bahn hett de Ort nich kregen
doch de Schosterie, seggt he, is jümmer Stegen
Un tonachers güng ik op Chaussee
un ik frei mi, äs ik Quickborn seh
denn nach Quickborn heet een Gedicht
wat dat heten schall, seggt he, weet ik nich
Dat is alles, seggt he, wat ik weet
un to Enn is nu Reis un Leed
un wer klook is, markt wull Müüs
nix förungood, seggt he, un adjüüs!“
Text: Verfasser unbekannt ?
Musik: auf die Melodie von: In Schönbrunn sagt er
in „Lieder der Strasse“ – Schleswig-Holsteinisches Liederbuch (1924)
