Morge früh, eh d´Sun lacht
und si alles lustig macht
gohn i zu dene Chüeh ne n use
lohmer´s ob em Tau mit gruse
Bi dene Chüe ne-n uf der Weid
het der Senn si Freud!
Ha’s doch dankt, es chömm derzue,
Daß i gab e Chüehjerbueb.
Uf em Bärg-li isch guet labe.
Nei, mer juchze nit vergäbe.
Bi de Chüehne uf der Weid
Het der Senn si Freud!
Chläb u Blösch u Spieß u Stärn,
Chömet här, i gsehn ech gärn;
Lueget nur, i ha kei Stacke,
I der Tasche han i z’läcke.
Chömet. chömet alli zue,
I ha Saches g-nue!
Lueget de mis Bethli a,
Wie-n-es si nit schicke cha!
Es cha mälche und cha chäse,
Nidle schwinge mit em Bäse;
Alles, was me chönne mueß.
Isch ihm au kei Bueß.
A. Glutz (1789 – 1827)
