Ik wull, wi weern noch kleen, Jehann
Do weer de Welt so grot!
Wi seten op den Steen, Jehann
Weest noch? Bi Nawers Sot
An Heben seil de stille Maan
Wi segen, wa he leep
Un snacken, wa de Himmel hoch
Un wa de Sot wul deep
Weest noch, wa still dat weer, Jehann?
Dar röhr keen Blatt an Bom
So is dat nu ni mehr, Jehann
As höchstens noch in Drom
Och ne, wenn do de Scheper sung
Alleen, int wide Feld:
Ni wahr, Jehann? Dat weer en Ton!
De eenzige op de Welt
Mitünner inne Schummerntid
Denn ward mi so to Mod
Denn löppt mi’t langs den Rügg so hitt
As domals bi den Sot
Denn dreih ik mi so hasti um
As weer ik nich alleen:
Doch allens, wat ik finn, Jehann
Dat is – ik sta un ween
Text: Klaus Groth (1856)
Musik. mehrfach vertont, u. a. von Klaus Groth selbst, vun Fritz Becker (1891), Julius Otto Grimm (1894), Ernst Licht, Leon Jessel, Carl Reinecke, Hannes Wader (1974)
